Flattening the curve
Vorige week was het zover. Dinsdag 30 juni werd het eerste exemplaar van ‘Investeren in mensen’ aangeboden aan minister Koolmees. ‘Investeren in mensen’ is een publicatie van het Platform de Toekomst van Arbeid. De publicatie bevat bouwstenen voor een regeerakkoord met 28 voorstellen voor de hervorming van de arbeidsmarkt, het onderwijs en de sociale zekerheid. Uitgedacht, uitgewerkt én doorgerekend. Met als resultaat 140.000 extra banen en bijna 2% extra groei van ons inkomen. Goede voorstellen en mooie prestaties.
Maar toen werd het 15 maart en sloot het kabinet grote delen van de economie en de samenleving af. De coronacrisis was geboren en alles werd in het werk gesteld om de gezondheidsschade voor onze samenleving zoveel mogelijk te beperken. Wij waren in die periode juist bezig met het afronden van onze publicatie. Ons vergezicht voor de betere toekomst van de arbeidsmarkt verdween in alle hectiek even uit het zicht.
Vier maanden later zijn we nog meer dan voor 15 maart overtuigd van de noodzaak van de voorgestelde hervormingen. Het Corona-virus discrimineert wel degelijk en de gevolgen van de crisis op de arbeidsmarkt zijn zichtbaar scheef verdeeld. ‘Investeren in mensen’ laat de arbeidsmarkt op termijn beter werken en maakt deze meer robuust, maar daar hebben we voor de problemen vandaag en morgen nog niks aan. De NOW heeft de werkgelegenheid even bevroren maar als na 1 oktober deze regeling verdwijnt, ontdooit de arbeidsmarkt en loopt deze onherroepelijk onder water. We zien de golf van werkzoekenden aankomen.
‘Flattening the curve’ was het devies midden in de gezondheidscrisis. Die oproep is evenzeer bruikbaar voor de dreigende explosie van de werkloosheid. Die vraagt nu actie, onorthodox en massief, zoals ook in de zorg werd gedaan. Regisseer, improviseer, experimenteer en loop daarmee vooruit op de noodzakelijke hervormingen uit onze publicatie.
Zorg voor een stevig sociaal investeringspakket voor twee jaar, gericht op de vraag- en aanbodkant van de arbeidsmarkt. Ruim baan voor leren-werken, van werk naar werk, detachering, arbeidsmarktprofielen, begeleiding, outplacement en bij- en omscholing. Bij zo’n enorme golf werklozen past het ook om, net als in de gezondheidszorg, ook op de arbeidsmarkt te zorgen voor ‘triage’. Dus UWV, gemeenten én intermediairs: sla de handen inéén.
‘We hebben diepe zakken’ zei het kabinet eerder. Die zijn na NOW-1 en NOW-2 nog steeds nodig. Dan breekt de Coronacrisis op de arbeidsmarkt pas echt los.
Jurriën Koops
ABU
